Erkan Ulaşan
40 yıl olmuş. 26 Aralık 1978 Salı. Saat yaklaşık
15.00 civarı, kabindeyim. Nebil ile görüşüyordum. Nebil’in yanına biri girdi.
Sigara istedi. O ana kadar İbrahim’i tanımıyordum. Hiç görmemiştim. Varlığından
dahi haberim yoktu.
Bizi tanıştırdı. “Bu işlere girerken iki şeye güveneceksin. Silahına ve yoldaşına. İbrahim sonuna kadar güveneceğin bir yoldaştır!..”
Bizi tanıştırdı. “Bu işlere girerken iki şeye güveneceksin. Silahına ve yoldaşına. İbrahim sonuna kadar güveneceğin bir yoldaştır!..”
Bu konuşmayı yıllar sonra telefonda konuşurken İbrahim’e
anlattım.
İbrahim ile Sağmalcılar cezaevinde bir hücrede
tanıştım. İlk ve son kez o hücrede karşılaştım. Başka da görüşmedik. Sayısız
kez telefonda görüştük. Çok şey konuştuk. Tüm yoldaşları O’nu yazıyor. Bu yazı
ile bir kez daha “ölü konuşturuculuğu” yapıyorum ve Nebil’i bir kez daha konuşturuyorum:
“Yoldaşına güvenmek!..”
Not:
Engin, İbrahim’i yazın diyor. Bu yazı zamanın gerisine bir remil atarak O’nun
hakkında Nebil’in adına yazılmıştır.
